Młodzi, wykształceni, z kraju bez perspektyw

źródło: Forum

Uchodźców z komunistycznej Polski przyjmowano na całym świecie. Na zdjęciu grupa ok. 200 Polaków wsiada do samolotu na lotnisku w Wiedniu 15 kwietnia 1982 r. Cel lotu: Australia

W ostatniej dekadzie istnienia PRL kraj opuściło na stałe ponad milion Polek i Polaków. Wśród nich byli uchodźcy polityczni i ci wyjeżdżający za chlebem. Polska straciła ich talenty, wiedzę, odwagę i przedsiębiorczość. W ogromnej większości – bezpowrotnie.

Prof. Dariusz Stola, historyk, który badał emigrację lat 80. ubiegłego wieku, w jednej ze swoich prac naukowych ocenił, że pod koniec istnienia PRL przebywało za granicą 1,1 mln osób, których zadeklarowany termin powrotu już minął, oraz ok. 110 tys. emigrantów legalnych, czyli w sumie ok. 1,2 mln Polaków.

„Ponieważ w III Rzeczypospolitej nie prowadzono tak dokładnej statystyki wyjazdów, nie wiemy, ilu spośród tych, którzy wyjechali pod koniec lat 80., pozostało za granicą na dobre, a ilu powróciło na przykład w 1990 r. Musimy zatem szacunek emigracji »na stałe« nieco pomniejszyć w stosunku do sumy ponad 1,2 mln legalnych i nielegalnych migrantów

z końca 1989 r. Milion, to jest blisko 3 proc. ówczesnej populacji Polski, będzie zatem liczbą bezpieczną, raczej zaniżoną niż zawyżoną" – oceniał profesor.

Jego zdaniem wyjeżdżali przeważnie ludzie w wieku aktywności zawodowej. Nadreprezentowana była zwłaszcza grupa w wieku 25–44 lata. Byli to ludzie znacznie lepiej wykształceni niż ogół Polaków. „Tak zwany kapitał ludzki trudno jest mierzyć, ale jego strata była na pewno olbrzymia. W latach 80. opuściło Polskę między innymi prawie 20 tys. inżynierów oraz blisko 9 tys. nauczycieli i wykładowców akademickich" – opisuje prof. Stola.

1981 r. Burgundia i Lyon. Nie być...