Zasady przyzwoitej legislacji i ich znaczenie dla samorządów

Stanowienie prawa miejscowego polega nie tylko na wykonywaniu upoważnienia ustawowego. Prawodawca lokalny musi także przestrzegać tzw. zasad przyzwoitej legislacji.

Proces stanowienia prawa miejscowego przez rady gmin, rady powiatów i sejmiki województw jest trudnym zadaniem. Wykonywanie takiej kompetencji, w istocie rzeczy jest jednocześnie stosowaniem prawa już obowiązującego i stanowieniem przepisów nowego prawa.

Istota aktów prawa miejscowego została określona w art. 94 konstytucji. Prawo miejscowe to prawo powszechnie obowiązujące, tzn. takie, którego normy oddziałują na prawa i obowiązki jednostek niepodlegających organizacyjnie organom, które je ustanowiły (tzn. na pozycję prawną obywateli, przedsiębiorców, organizacji społecznych itp. itd.). Przepis ten przewiduje, że prawo miejscowe może być uchwalane przez organy stanowiące j.s.t. i przez terenowe organy administracji rządowej. Akty prawa miejscowego mają charakter wykonawczy względem ustaw – są stanowione w oparciu o upoważnienia ustawowe określające granice spraw regulowanych w takich źródłach prawa. Przepisy prawa miejscowego obowiązują na obszarze działania organów, które je ustanowiły.

Spójność systemu

W związku z takim określeniem istoty aktów prawa miejscowego, kluczowym pojęciem dla ich funkcjonowania jest pojęcie „upoważnienia ustawowego”. Ustawowa norma kompetencyjna w sposób pozytywny określa sprawy wymagające uregulowania przez prawodawców miejscowych. Jednak stanowiąc prawo miejscowe...