![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Kompozytor powinien zachować moralną godność
Aby zrozumieć, czego dokonał Enrico Morricone, należy wiedzieć, co Hollywood zawdzięcza kompozytorom europejskim i jak zrewanżowali się im Amerykanie po II wojnie światowej.
Nazwisko włoskiego kompozytora pojawia się ostatnio często za sprawą wyświetlanego w kinach dokumentu „Ennio”. Wybitny reżyser Giuseppe Tornatore, z którym Morricone pracował przez 25 lat przy 11 filmach, m.in. „Cinema paradiso”, „Malena”, „1900: Człowiek legenda”, namówił go na długą rozmowę, do której dodał wiele nieznanych materiałów archiwalnych oraz wypowiedzi innych artystów. Powstała w ten sposób opowieść pełna smakowitych faktów i anegdot, począwszy od tej o ojcu, który zmuszał małego Ennia do gry na trąbce, gdyż uważał, że to fach, dzięki któremu zawsze wyżywi rodzinę, a skończywszy na długo odkładanej współpracy z Quentinem Tarrantino, która Włochowi przyniosła wreszcie Oscara za muzykę do „Nienawistnej ósemki”. Na takie uhonorowanie czekał Morricone przez kilka dekad.
Te i inne historyjki wybierane chętnie z filmu Tornatorego nie wyjaśniają w pełni roli, jaką odegrała twórczość Ennia Morriconego. Niewiele też w gruncie rzeczy wzbogacają wiedzę o nim laurkowe wypowiedzi wielkich gwiazd kina i muzyków, którymi wypełniony został ostatni kwadrans „Ennia”. Aby poznać tego, który często był oskarżany o zdradę prawdziwej sztuki na rzecz działań błahych i mało wartościowych, należy przypomnieć sobie historię kina i muzyki XX wieku.
Z tego typu zarzutami spotykał się u nas Wojciech Kilar, bodaj najwybitniejszy...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
