Jeśli Brandt się nie zawaha

autor zdjęcia: Jean-Claude FRANCOLON/Gamma-Rapho/Getty Images

źródło: Rzeczpospolita

Aleksander Sołżenicyn (z prawej) z Heinrichem Böllem, w którego domu zatrzymał się w pierwszych dniach po wydaleniu go do RFN 13 lutego 1974. Rosyjski pisarz w czapie z piżmaka, dostarczonej mu na polecenie szefa KGB Jurija Andropowa

źródło: Rzeczpospolita

Sołżenicyn spodziewał się aresztowania i miał wszystko przygotowane. Szybko się ubrał i wszystkie rzeczy, które widocznie służyły mu już w obozie, włożył do worka z naszytą szwedzką flagą. Ale nie podejrzewał wydalenia. Myślał, że trafi do zony.

W lutym 1974 roku operacja zneutralizowania Sołżenicyna wyszła na ostatnią prostą. 6 lutego 1974 roku W.M. Czebrikow i F.D. Bobkow przedstawili Andropowowi (Jurij Andropow, w tamtym czasie szef KGB – red.) notatkę na temat pisarza, w której stwierdzali:

„Jesteśmy w posiadaniu wielu dowodów świadczących o tym, że publikowanie przez Sołżenicyna swoich utworów na Zachodzie spotyka się ze wsparciem i wzbudza do niego sympatię pewnej części twórczej i naukowo-technicznej inteligencji, szczególnie w tak zwanym środowisku okołoliterackim. Pojawiają się też wypowiedzi o tym, że niezależnie od tego, jak ciężkie są jego oszczercze utwory, jest w nich część prawdy, a to zmusi organy kierownicze do zwrócenia uwagi na poprawę pracy z inteligencją. I chociaż część z antyradziecko nastawionych ludzi Sołżenicyn zszokował swoim nieokiełznanym szkalowaniem i otwartą wrogością, to nadal widzą w nim człowieka, którego chcą naśladować. Pewne osoby liczą w związku z tym na otrzymanie stosownych honorariów w zagranicznej walucie, inni natomiast próbują znów aktywować tak zwany samizdat.

Z uwagi na to, że Sołżenicyn w różnych latach był krytykowany przez opinię społeczną, przy czym miało to charakter kampanii, za którymi nie podążały środki ukrócające jego działalność, to stał się on swojego rodzaju przykładem bezkarności. Rodzi to plotki, że i tym razem...