Już nie musiał niczego udowadniać

autor zdjęcia: akg-images

źródło: Rzeczpospolita

Mniej więcej w tym czasie, gdy w Monte Carlo grał w ruletkę bohater tej książki, w tych samych modnych kasynach obsesyjnie bywał malarz Edvard Munch. Uwiecznił to na kilku obrazach, m.in. na „At the Roulette Table in Monte Carlo” z 1892 roku. Mężczyzna po lewej stronie, notujący wynik ruletki, ma rysy podobne do Muncha

źródło: Rzeczpospolita

Wygrał tej nocy w Monte Carlo dwa miliony franków, rozbił kasyno. Przeliczył swoją fortunę na ruble. Milion. To było… to było… nie mógł uwierzyć, ale tak… Mógł, miał… prawie osiemset kilogramów złota.

Rok tysiąc dziewięćset dziewiąty… Pius X beatyfikował wówczas Joannę d’Arc, miała miejsce prapremiera „Elek­try”, we Lwowie powstało Tatrzańskie Ochotnicze Pogo­towie Ratunkowe, von Bülow przestał być kanclerzem Niemiec, a Włosi i Rosjanie złożyli swoje podpisy pod traktatem z Racconigi, który zresztą ci pierwsi szybko zlekceważyli.

A on? Ten rok zdecydował o wszystkim. Całe jego życie uległo wtedy zmianie… Roześmiał się, bo przyszło mu do głowy, że może powinien wystąpić o poprawkę w metryce? Może to była prawdziwa data jego narodzin?

Wypuścił kłąb dymu z palonego cygara, potem ob­rócił je w palcach. Fonseca. Przywiązał się do tej marki, do tego tytoniu, do jego cedrowego posmaku.

Bóg tak chciał. Lubił powtarzać tę maksymę; przecież gdyby było inaczej… Przymknął oczy.

Monte Carlo. Zatrzymał się w zbudowanym ledwie kilka lat wcześniej hotelu Hermitage. Był zmęczony po­dróżą, nieprzespaną nocą. Wyszedł na taras i stał tam dłuższą chwilę. Miał wrażenie, że drobiny morskiej soli osadzają mu się na wąsach. Usłyszał stukanie. Lokaj wniósł do saloniku jego bagaże. Pokazał, gdzie ma zo­stawić kufer. Kazał uprasować jasny garnitur. I białą koszulę. Położył pod lustrem czarną muchę, którą za­mierzał założyć wieczorem.

Poczuł się zmęczony. Prawie natychmiast zasnął. Nie przeszkadzał mu szum ulicy, ale obudził się po...