Bez żadnej przyczyny

autor zdjęcia: PAP/Adam Urbanek

źródło: Rzeczpospolita

W sądzie Monika Szymańska nie pokazała cienia uczuć. Twierdziła, że to jej kompani ją do wszystkiego zmusili, a ona w żadnym zabójstwie nie brała udziału

Porwanie i bestialskie zabójstwo maturzysty Tomka Jaworskiego ćwierć wieku temu wstrząsnęło opinią publiczną. Skazana za nie na dożywocie liczy na przedterminowe zwolnienie. Czy rzeczywiście zmieniła się na tyle, by móc wypuścić ją z więzienia?

Gdzie by tu z dzieckiem w weekend na plac zabaw… Może tym razem na polanę koło Lasu Młocińskiego? Fajna atmosfera, ogniska, boiska. Dlaczego nie? Ale z tyłu głowy coś nie dawało spokoju. Znam przecież to miejsce. To tutaj przed laty rozegrały się sceny dramatu, który jego sprawców zaprowadził na ławę oskarżonych, gdzie usłyszeli wyroki dożywocia. To z tej polany w czerwcu 1997 r. porwano chłopaka. Maturzystę, który stał się ofiarą okrutnej zbrodni przez przypadek. Bo zwrócił na siebie uwagę bezwzględnych ludzi z kijami bejsbolowymi.

Od tych zdarzeń właśnie minęło 26 lat. Oznacza to, że skazani na najwyższe kary zabójcy Tomka Jaworskiego mogą się już ubiegać o warunkowe przedterminowe zwolnienie z więzienia. Nie jest to jednak takie proste.

Wypada się pożegnać 

Wróćmy do początku tej historii. Tomek Jaworski, 19-letni maturzysta, był dobrym uczniem. Marzył, by studiować architekturę, i choć Politechnika Warszawska była oblegana, zapowiadało się, że ma ku temu wszelkie szanse. Matura poszła dobrze, a w piątek 13 czerwca 1997 r. Tomek miał egzamin z rysunku. „Tata, chyba dobrze mi poszło” – dzwonił do ojca pełen entuzjazmu. Kiedyś obiecał rodzicom, że jak skończy architekturę, zaprojektuje rodzinny dom. Był lubiany przez kolegów i koleżanki z liceum, zawsze wybierali go na gospodarza klasy. Na koniec nauki wypada się pożegnać. Już wcześniej ktoś wpadł na pomysł,...