Sztuczna inteligencja przeszłością człowieka

autor zdjęcia: Garan Julia/Shutterstock

źródło: Rzeczpospolita

W sieci znajdziemy encyklopedie, repozytoria i inne cyfrowe źródła, których rzetelność w niczym nie ustępuje ich drukowanym odpowiednikom. Cóż z tego, skoro tracimy zdolność odróżnienia tego, co rzeczywiste, od tego, co fałszywe, a także możliwość rozumienia historii i odróżniania dobra od zła

W dyskusji o rozwoju technologicznym często zapomina się o jego wpływie na przeszłość. Tymczasem to, co i jak pamiętamy, już teraz w dużej mierze zależy od algorytmów.

Paradoksalnie, im szybszy rozwój technologiczny, tym więcej uwagi poświęcamy przeszłości. Rozpamiętujemy ją, spieramy się o nią, wykorzystujemy w bieżącej polityce. Niby patrzymy w przyszłość, ale tak naprawdę wciąż żyjemy tym, co było. Jak pisze Aleida Assmann, prekursorka badań nad pamięcią zbiorową, współczesna fascynacja historią jest „odpowiedzią na globalne zmiany i wyzwania naszych kulturowych zaktowiczeń, sposobem radzenia sobie z dwiema kwestiami, które stały się jeszcze bardziej palące po 1989 r.: z jednej strony wzrastającym zainteresowaniem (zbiorowej) tożsamości i jej przenoszeniem, a z drugiej nowym doświadczeniem (bądź: gorącej) przeszłości, która nie odchodzi w cień”.

***

Przeszłość nie odchodzi w cień, bo jej na to nie pozwalamy. Dzięki nowym technologiom jesteśmy w stanie dokumentować, katalogować i archiwizować niemalże każdą czynność, każde wypowiedziane słowo, każdy wykonany gest. Wszystko dla następnych pokoleń. Dwa lata temu szacowano, że każdego dnia powstaje 500 mln tweetów, ponad 290 mld mejli, 4 mln gigabajtów treści na Facebooku, 65 mld wiadomości na WhatsAppie i 720 tys. godzin nowych materiałów w serwisie YouTube. Jeśli ten trend się utrzyma – a wszystko na to wskazuje – to za niespełna 100 lat na samą obsługę cyfrowych treści będzie potrzeba więcej energii, niż obecnie produkuje się na całym świecie.

Już mierzymy się z...