Zakaz aborcji w krainie błogiego egoizmu

autor zdjęcia: Beata Zawrzel/REPORTER/East News

źródło: Rzeczpospolita

Grzejąc przez wiele dni temat złego potraktowania pani Joanny z Krakowa przez policję, liberalno-lewicowa opozycja i sprzyjające jej media odwołują się do wszystkich, którzy mogą się poczuć oburzeni. Na zdjęciu protest przed komisariatem w Krakowie, 25 lipca 2023 r.

Partia Donalda Tuska ustawia się w roli obrońcy kobiet przed opresyjnym państwem PiS i strasznymi poglądami Konfederacji. Rozpętanie wojny kulturowej, do której rywale PO chętnie się włączają, może się przydać w kampanii, ale po wyborach skutki będą opłakane.

Kampania wyborcza jest bardzo gwałtowna, a przecież trochę drepcze w miejscu. Owszem, Jarosław Kaczyński odkrywa w Donaldzie Tusku nie tylko „wroga narodu”, ale i „ryżego”. To przekroczenie kolejnych granic języka polityki, ale i błąd. Kiedy prezes Prawa i Sprawiedliwości unikał mówienia o liderze Platformy, pokazywał, że się go nie boi. Teraz to wrażenie znika. Z kolei Tusk opowiada, że Polska śmierdzi korupcją PiS-u, co także przyczynia się do inflacji gwałtownych oskarżeń, a w konsekwencji zobojętnienia części wyborców.

Te uwagi o smrodzie były czynione na marginesie pożaru składowiska chemikaliów w Zielonej Górze. Odpowiedzialność za to ponosiły organy samorządowe bliższe Tuskowi niż obecnie rządzącym. Ale ta kampania polega na oskarżaniu o cokolwiek. Wystarczy dowolne zdarzenie, sytuacja. Partie żywią się coraz chętniej incydentami „z życia”.

Pani Joanna, czyli z życia

PiS-owi trochę przegrzał się temat imigrantów, trudno jest też wciąż chwalić się tym samym: programami socjalnymi. Z kolei PO woli się imać zdarzeń dostarczanych z zewnątrz niż obmyślać własny plan rządzenia, z którym ma wyraźny kłopot. Trawi ją pustka programowa i strach przed jednoznacznym określaniem się. Kiedy pomaszerowała za daleko w kierunku socjalno-rozdawniczym, tylko podsyciła wolnorynkowy żar Konfederacji.

Jednym z takich incydentów „z zewnątrz” była historia Joanny...