Dzierżyńskiego nie przywracamy do pionu

autor zdjęcia: Robert Gardziński

źródło: Rzeczpospolita

Myśleliśmy o naszej wystawie stałej w ten sposób, by uzyskała ona akceptację większości Polaków. Wiadomo, że zawsze znajdzie się kilka czy kilkanaście procent ludzi, którym to się nie spodoba. Ale na pewno nie będzie to opowieść przeznaczona tylko dla jakiegoś jednego środowiska. Rozmowa z Robertem KostrĄ, dyrektorem Muzeum Historii Polski

17 lat od powstania Muzeum Historii Polski możemy wreszcie przejść się i zwiedzić właściwie już gotowy budynek. Jakie to uczucie?

Ogromna radość, a zarazem ulga. Po pierwsze, że doprowadziliśmy w końcu do powstania tego gmachu, a po drugie, że jest on naprawdę wspaniały – i w sensie estetycznym, i praktycznym, bo daje nam ogromne możliwości.

A jest stres?

Oczywiście, ale związany już nie z samym budynkiem czy przyszłością muzeum, tylko z rozmaitymi projektami: jak uda się otwarcie, jak muzeum zostanie przyjęte przez ludzi, przez media... Ten czas – 17 lat od formalnego powstania MHP, a jeszcze bez gmachu – staraliśmy się jak najlepiej wykorzystać, robiliśmy wystawy, projekty edukacyjne, naukowe. To nie było tylko wyczekiwanie na siedzibę.

I zgromadziliście 60 tys. artefaktów.

Bo to był czas ciężkiej pracy. Tyle że te wszystkie zorganizowane przez lata wydarzenia, na Zamku Królewskim, w Bibliotece Uniwersytetu Warszawskiego czy w tymczasowej siedzibie, to jednak nie to samo, co programowanie wystaw czasowych we własnym budynku. Jeszcze chwilę musimy poczekać na oddanie wystawy stałej, ale już możemy organizować wystawy czasowe, prowadzić działalność edukacyjną, naukową, organizować pokazy filmowe.

Gdzie teraz stoimy?

Na Cytadeli Warszawskiej, na placu nazwanym imieniem Gwardii Pieszej Koronnej,...