Czas żałować smogu, gdy płoną lasy

autor zdjęcia: Aris Messinis/AFP

źródło: Rzeczpospolita

Walka o czyste powietrze musi być prowadzona z głową, bo – jak przekonują specjaliści z Uniwersytetu Kalifornijskiego – „niezrównoważona poprawa jakości powietrza może zwiększyć liczbę pożarów lasów”. Na zdjęciu zmagania z żywiołem w greckiej Keratei, 30 km od Aten, czerwiec 2024 r.

Nasza walka o czystsze powietrze przy jednoczesnej wojnie z globalnym ociepleniem okazuje się poniekąd zmaganiem na dwa fronty.

Zacznijmy od dwutlenku węgla. Skoro go nie czujemy, jego rosnące w naszej atmosferze stężenie – a normalnie wynosi ono zaledwie 0,04 proc. – nie przejmuje nas powszechnie dreszczem niepokoju. Szkoda, ale tak po prostu jest. Zwłaszcza że zaufanie do tzw. konsensusu naukowego dotyczącego antropogenicznych źródeł zmian klimatu (czyli za przyczyną działalności człowieka), zawartego w kolejnych raportach Międzyrządowego Zespołu ds. Zmian Klimatu (IPCC), nie jest 100-procentowe.

Konsensus ten zaś legł u podstaw Zielonego Ładu. Pomysłu ryzykownego ekonomicznie, przynajmniej na krótką metę i dla europejskich mas ludzi biednych, i średniozamożnych oraz całych branż (rolnictwo czy hutnictwo). Zaczęły się protesty, które będą się powtarzać i raczej nasilać, niż słabnąć. Emisje dwutlenku węgla będą bowiem obliczane i staną się kosztowne nie tylko dla przemysłu (gdzie my jako konsumenci płacimy to w cenie produktów, czyli niejako bezwiednie), ale i dla nas osobiście w rachunkach za energię i żywność. Czyli w sposób uświadomiony, zatem psychologicznie boleśniejszy.

Inaczej niż dwutlenek węgla działa na nas smog, który daje się wyczuć nosem. Ileż osób ma w komórce aplikację pozwalającą śledzić na bieżąco jakość powietrza w okolicy. Na największych skrzyżowaniach w Europie, która wydała walkę...