Koniec biurokratycznego horroru po stracie dziecka?

Każdego roku dochodzi do martwych urodzeń lub poronień ok. 50 tys. dzieci. Z tej liczby jedynie w 8 tys. przypadków znana jest płeć dziecka. I tylko w tych ostatnich rodzicom przysługuje zasiłek pogrzebowy, a matce urlop macierzyński. Jak to zmienić?

Od lat o skończenie z tą niesprawiedliwością apelowały różne środowiska i instytucje, a rozwiązanie problemu deklarowali parlamentarzyści i z lewa, i z prawa. Dotąd jednak przepisy pozostają bez zmian. Pewne nadzieje budzi powołanie w Ministerstwie Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej zespołu, który miałby się tym zająć.

Niekonstytucyjne przepisy

Utrata ciąży wbrew pozorom okazuje się być częstym zjawiskiem. Prawdopodobieństwo poronienia po upływie trzech tygodni ciąży szacowane jest na 30 proc., z każdym kolejnym dniem spadając, by po ośmiu tygodniach osiągnąć 5 proc. W sumie jednak ok. 15 proc. ciąż kończy się poronieniem. Potwierdzają to mniej więcej dane statystyczne krajowych instytucji. Tak więc według danych NFZ za 2020 r. na 355 tys. urodzeń żywych przypadało ok. 46 tys. „poronień” i „martwych urodzeń” (tj. utraty ciąży po 22. tygodniu). Jednocześnie w Rejestrze Stanu Cywilnego, a więc oficjalnym rejestrze m.in. urodzeń, odnotowano tylko niecałe 8 tys. aktów urodzenia dla dzieci martwo urodzonych. Jeszcze mniejsza liczba rodziców wystąpiła zaś o zasiłek pogrzebowy, bo licząc łącznie ZUS i KRUS – tylko ok. 6 tys. Co zatem z pozostałymi 40 tys.?

Tu przeszkodą okazują się przepisy określające procedurę występowania o świadczenia emerytalno-rentowe i kwestie rejestracji urodzeń. W ramach tych pierwszych określono bowiem, że, aby uzyskać zasiłek pogrzebowy, to...