Dzień Zwycięstwa według Rosji

autor zdjęcia: IPN (5)

źródło: Rzeczpospolita

Powitanie żołnierzy Armii Czerwonej i Wojska Polskiego, Lublin, lipiec 1944 r.

źródło: Rzeczpospolita

Polskie i radzieckie oddziały na ulicach Lublina

źródło: Rzeczpospolita

Na ulicach pojawiły się plakaty z fotografiami członków PKWN

źródło: Rzeczpospolita

Na ulicach wyzwolonych miast rozklejano manifest PKWN

źródło: Rzeczpospolita

Publiczne odczytywanie manifestu PKWN w Lublinie

W narracji rosyjskiej zmienił się język opisu zwycięstwa w II wojnie światowej: z oddania hołdu poległym i uczczenia weteranów na wojownicze pohukiwanie zgodnie z zasadą „możemy powtórzyć”.

Wielka radość,

Ale oczy pełne łez!

Dzień zwycięstwa!

80. rocznica zwycięstwa nad Trzecią Rzeszą (8 maja II wojna światowa zakończyła się w Europie, ale faktyczny jej koniec nastąpił wraz z kapitulacją Japonii 2 września 1945 r.) skłania do pewnych refleksji i wniosków.

Gdy w Europie Dzień Zwycięstwa świętowany jest 8 maja, w Rosji i części państw obszaru postsowieckiego (a także w Izraelu) dopiero 9 maja. Ta rozbieżność nie wynika wyłącznie z odmiennej daty/czasu podpisania aktu bezwarunkowej kapitulacji Niemiec. W Rosji, jak co roku, 9 maja obchodzi się nie tylko jako zakończenie II wojny światowej; świętuje się zwycięstwo w wielkiej wojnie ojczyźnianej, a więc wojnie toczonej przez Związek Sowiecki z Trzecią Rzeszą i jej sojusznikami od 22 czerwca 1941 r. do 9 maja 1945 r. W latach 1945–1947 święto miało rangę państwową, a od 1965 r. weszło na trwałe do urzędowego kalendarza świąt.

Mit założycielski

Słowa użyte jako motto tego tekstu to fragment piosenki „Dzień Zwycięstwa” autorstwa Władimira Charitonowa, do której muzykę skomponował w 1975 r. sowiecki kompozytor pochodzenia ormiańskiego Dawid Tuchmanow. Utwór od razu stał się nieoficjalnym hymnem obchodów Dnia Zwycięstwa w Związku Sowieckim. W...