Central Park nad Nysą

autor zdjęcia: Paweł Hołubiec

źródło: Rzeczpospolita

Most Podwójny na Nysie Łużyckiej to jedno z najbardziej emblematycznych miejsc w parku Mużakowskim. Podwójny, bo złożony z dwóch, architektoniczny symbol, który z historią nabrał nowych znaczeń

autor zdjęcia: Paweł Hołubiec

źródło: Rzeczpospolita

Nowy Zamek w Mużakowie. XIX-wieczną budowlę zburzono w czasie II wojny światowej i odbudowano na przełomie XX i XXI wieku. To jeden z najciekawszych elementów architektonicznych w parku, do zwiedzania już po stronie niemieckiej

autor zdjęcia: Alamy Stock Photo/be&w

źródło: Rzeczpospolita

Hermann von Pückler-Muskau (1785–1871). Gdyby nie jego fantazja i upór, oraz majątek jego żony, nie byłoby parku Mużakowskiego

W historii Hermanna von Pücklera-Muskaua znajdziemy wzloty i upadki, podróże i pojedynki, a nawet intrygę małżeńską. Książę pozostawił po sobie nie tylko barwne opowieści, ale też arcydzieło architektury krajobrazu, polsko-niemiecki park Mużakowski.

Ranga tego niezwykłego zabytku jest taka, że 20-lecie wpisania go na listę światowego dziedzictwa UNESCO będą świętować wspólnie polska minister kultury Hanna Wróblewska i premier Saksonii Michael Kretschmer. Spotkanie, które ma się odbyć 28 maja, nie będzie zresztą pierwszym. Uratowanie parku Mużakowskiego, położonego po obu stronach granicznej Nysy Łużyckiej, było możliwe tylko dzięki uzgodnieniom na szczeblu międzyrządowym. Nie byłoby na to szans, gdyby nie zmiany polityczne, do jakich doszło po roku 1989. W czasach komunizmu, wbrew deklarowanej urzędowo przyjaźni PRL z NRD, park popadał w ruinę. Sprzyjało temu także i to, że położony jest na uboczu. W tej części województwa lubuskiego i Saksonii, która oddalona jest od dużych ośrodków. Do Zielonej Góry z Łęknicy jest 80 km, a do Drezna jeszcze dalej. Nie jest to też region stricte turystyczny, choć uroda tych okolic zostaje w pamięci każdemu, kto je kiedykolwiek odwiedził.

Park Mużakowski był ofiarą historii, ale też ignorancji. Najpierw znaczną część zabudowań zniszczono w czasie II wojny światowej, kiedy toczyły się tu zacięte walki (okopy zasypano dopiero w latach 60.). Później nie było ani woli politycznej, ani środków, żeby inwestować w zabytek, który jest podzielony między dwa państwa. Nie do końca chyba rozumiano też unikatowość tego miejsca, bo architektura krajobrazu nie zawsze była tak ceniona jak...