![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Morski savoir-vivre
Na widok głowy państwa świstać musi aż ośmiu marynarzy
Morski savoir-vivre
GRZEGORZ SIECZKOWSKI
Kiedyś -- dawno temu -- kobieta na statku była określana jako "diabli balast", a marynarze zeskrobywali jej ślady z pokładu. Wierzono wtedy, że okręt może być zazdrosny o babę, która nim płynie.
Poza kobietami obawiano się też istot kudłatych i futrzastych. Świat morski zdecydowanie wolał stwory upierzone. Przyznać jednak trzeba, że ludzie morza zawsze uwielbiali koty ipsy, które -- obok papug -- należały do ich ulubionych maskotek. Niechęć do futra wydaje się więc całkiem naturalna, symbolizowała istotę martwą.
Kichać należało świadomie. Kichnięcie na lewej burcie zapowiadało nieszczęście. Na prawej burcie można było kichać do upadłego, bo dźwięki te cała załoga przyjmowała jako zapowiedź dobrych wydarzeń. Podobnie było z gwizdaniem. Gwizdać można było tylko przy bezwietrznej pogodzie.
Jak granat z bielą
Przez długie lata najbardziej fascynującym marynarzem w Polsce był wilk morski ze znaku firmowego Baltony. Objuczony niedostępnymi w kraju zakupami przypominał, że gdzieś tam daleko są kraje bogatsze, sprawiedliwsze i być może ciekawsze. Charakterystyczna czapka na jego głowie -- amerykanka, była nie tylko wskazówką, jaką walutę przyjmuje reklamowana przez niego firma.
Amerykanki były...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
