![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Wilno, krajobraz po bitwie
W oficjalnym malarstwie litewskim socrealizm został brutalnie zastąpiony przez postmodernizm i sztukę konceptualną
Wilno, krajobraz po bitwie
Irena Wiszniewska
Najpóźniej przyłączone do ZSRR republiki nadbałtyckie w porównaniu z resztą kraju pozostały bardziej otwarte na świat. Rosjanie, nie mówiąc już o mieszkańcach republik azjatyckich, przyjeżdżali na Litwę lub do Estonii z uczuciem, że ocierają się o "Zachód". Ta względna swoboda o bjawiła się szczególnie w dziedzinie sztuki. Granica między tym, co w niej zabronione a co dozwolone, wyjątkowo wyraźna w Moskwie lub Leningradzie, na Litwie była znacznie bardziej płynna. Mniej się tu również odczuwało wszechobecny nacisk ideologii.
To właśnie ta większa niż gdzie indziej otwartość i lepszy przepływ informacji pozwoliły artystom litewskim rozwinąć dosyć wcześnie własne, oryginalne formy plastyczne. W latach sześćdziesiątych dużo się mówiło o litewskiej grafice i jej narodowym charakterze. W latach siedemdziesiątych narodziła się litewska szkoła malarstwa o dbiegająca od oficjalnie przyjętych norm. Malarze odrzucając i dee "dobrej" i "pięknej" rzeczywistości, zaczęli przedstawiać negatywne strony codzienności, brzydotę, zniszczenia ekologiczne. Tej gorzkiej wizji rzeczywistości wyrażonej wyłącznie ciemnymi barwami odpowiadała technika o...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
