![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Korzyści iluzoryczne, straty pewne
Korzyści iluzoryczne, straty pewne
CEZARY MECH, PAWEŁ PELC
Do niedawna wydawało się, że pytanie tego typu w Polsce A.D. 2001 jest całkowicie nie do pomyślenia. Jednak ostatnio okazało się, że trzeba je postawić. Jak do tego doszło?
29 sierpnia 1997 r., pod koniec kadencji Sejmu, w którym dominowała koalicja SLD-PSL, uchwalono ustawy, które zapoczątkowały reformę emerytalną w Polsce. Były wśród nich ustawa o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych oraz ustawa o pracowniczych programach emerytalnych. Przesądziły one tzw. wielofilarowy charakter nowego polskiego systemu emerytalnego i powierzanie części składki emerytalnej otwartym funduszom emerytalnym, którymi zarządzają prywatne podmioty (powszechne towarzystwa emerytalne) nadzorowane przez Urząd Nadzoru nad Funduszami Emerytalnymi. W 1998 r. parlament kolejnej kadencji przyjął ustawy uzupełniające nowy system emerytalny o jego część repartycyjną (czyli zreformowany ZUS) i przesądził podział składki między ZUS i część kapitałową. Wprowadzono wówczas kosmetyczne jedynie zmiany w ustawie o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych. Większych korekt, zwłaszcza doprecyzowania wielu zapisów, wymagała jedynie ustawa o pracowniczych programach emerytalnych, co zostało zrealizowane w roku 2000. Również kolejne nowelizacje ustaw...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
