![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Nie można biec zbyt szybko
Nie można biec zbyt szybko
(c) JAN BEBEL / FORUM
Adam Makowicz (właściwie Matyszkowicz), ur. w 1940, w latach 60. i 70. członek grup Andrzeja Kurylewicza, Tomasza Stańki, Michała Urbaniaka, współpracował z grupą Novi Singers. W roku 1974 zdecydował się na karierę solistyczną. W 1977 roku dzięki rekomendacji słynnego prezentera Głosu Ameryki Willisa Conovera wystąpił w legendarnym klubie The Cookery w Nowym Jorku, a potem w Carnegie Hall. Od tego czasu mieszka w Nowym Jorku. Koncertował z wokalistkami Sarah Vaughan i Urszulą Dudziak, a także z orkiestrami Duke'a Ellingtona i Benny'ego Goodmana. W latach 90. wydał cykl płyt z interpretacjami standardów George'a Gershwina, Irvinga Berlina, Cole'a Portera i Jerome'a Kerna. Do jego najwybitniejszych osiągnięć należą albumy: "From my Windows", "The Name is Makowicz", "A Tribute to Art Tatum", "Reflections on Chopin". Oprócz jazzu gra również utwory klasyczne. Występował m.in. z towarzyszeniem Washington National Symphonic Orchestra oraz Chester String Orchestra. 1 grudnia wystąpi w Filharmonii Narodowej w Warszawie.
JAGODA SZCZUROWSKA-SURDYKOWSKA: Skąd w pana twórczości to połączenie jazzu i muzyki klasycznej?
ADAM MAKOWICZ: Tradycja rodzinna i regionalna, trochę...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
