![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Żuk niecierpliwy i krnąbrny
"Dlaczego nie wystawisz Weilla? " -- pytał go Tadeusz Łomnicki
Żuk niecierpliwy i krnąbrny
Z Józefem Opalskim rozmawia Janusz R. Kowalczyk
Prowadzi pan wykłady na dwóch uczelniach, pisze, reżyseruje w teatrach dramatycznych i operowych, dyrektoruje festiwalom. Naszą rozmowę wypada mi więc zacząć pytaniem zapożyczonym z filmów szpiegowskich: kim pan jest, doktorze Żuku Opalski? Naukowcem, reżyserem, menedżerem?
W bałaganie, w którym żyjemy, usiłuję znaleźć jakieś miejsce dla sztuki. Dlatego walę głową w mur na tylu różnych obszarach, bo wierzę, że kropla drąży skałę. Dwie moje stałe miłości to muzyka i teatr, choć jako polonista zacząłem od literatury. Bardzo dużo daje mi praca ze studentami. Łapię kontakt ze współczesnym światem poprzez młodzież i jej odczuwanie sztuki. Jedynym ratunkiem dla humanisty jest właśnie sztuka, aznią, jak wiemy, w Polsce jest niedobrze.
Uczę muzyki, historii teatru, literatury. To się wszystko razem wiąże, bo kultura jest dla mnie całością: obraz Velázqueza, kwartet Beethovena czy dramat Szekspira istnieją osobno, ale muszą być postrzegane razem. Człowiek teatru nie może nie wiedzieć, kim jest Goya czy Schubert. Są to prawdy banalne, ale trzeba o nich pamiętać. Swinarski mówił o swoich studentach, że nacina im korę, a kto puszcza soki, ten puszcza. Podobnie i...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
