![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Standardowa treść umowy factoringu
Standardowa treść umowy factoringu
Usługi factoringowe oferowane przez większość polskich banków komercyjnych stają się coraz bardziej popularne, a liczba umów factoringu systematycznie wzrasta.
Umowa factoringu należy do tzw. nienazwanych, co oznacza, że właściwie nie jest uregulowana w polskim prawie, a jej postanowienia są jedynie wynikiem praktyki obrotu gospodarczego. Analizując więc treść zawieranych umów factoringu, można pokusić się o stworzenie pewnego katalogu najistotniejszych elementów takiej umowy.
Factoring, najogólniej rzecz ujmując, polega na skupywaniu cudzych, przyszłych wierzytelności pieniężnych w celu ich dalszego egzekwowania. Typowy schemat takiej transakcji wygląda następująco: wierzyciel z danego stosunku prawnego (np. wytwórca czy dostawca towaru) przenosi na rzecz factora (np. banku czy wyspecjalizowanej instytucji factoringowej) swoje uprawnienie do żądania w przyszłości zapłaty sumy pieniężnej za dostarczony towar od swojego dłużnika (np. odbiorcy danego towaru) . W zamian za przeniesioną wierzytelność dotychczasowy wierzyciel otrzymuje od factora sumę pieniężną, stanowiącą różnicę między wysokością przenoszonej wierzytelności a wysokością prowizji należnej factorowi. Tak więc factoring pozwala wierzycielowi uzyskać pieniądze natychmiast, bez czekania na zapłatę od dłużnika, z tym że otrzymana od factora suma jest...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
