Uratować siebie i Warszawę od zła

autor zdjęcia: Michał Walczak

źródło: Fotorzepa

Bohater Juliusza Strachoty traktuje Pragę jako miejsce magiczne

źródło: materiały prasowe

Polman Błażeja Dzikowskiego widzi całą Warszawę jako siedlisko przemocy

źródło: Życie Warszawy

źródło: Życie Warszawy

Jeden lata jak Superman, ale świata ratować nie potrafi. Drugi nie ma ponadludzkich zdolności, ale walczy ze złem niczym Batman. Dwa swojskie typy superbohaterów – i dwa oblicza stolicy – prezentują w swoich powieściach Juliusz Strachota i Błażej Dzikowski

Polska literatura (i szerzej – kultura) nie zwykła kreować bohaterów pokrewnych Supermanowi. Z dwóch podstawowych powodów. Po pierwsze – od wieków masową wyobraźnią Polaków władał bohater typu romantycznego, osoba z krwi i kości, która nie tyle ratuje ludzkość, co zajmuje się doraźnymi sprawami narodowej martyrologii. Po drugie – w czasach, gdy komiksowi (a potem filmowi) superbohaterowie stawali się ulubieńcami mas, nad Wisłą bohaterem kanonicznym był przodownik pracy lub partyjny aparatczyk.

Wydawało się, że coś może się zmienić po 1989 r., gdy zachłysnęliśmy się tym, od czego przez lata byliśmy odcięci – zachodnią kulturą popularną. Jednak na przetransponowanie wzorca superbohatera na grunt polski trzeba było poczekać. Do momentu, gdy generacja, która zaczytywała się komiksami o Batmanie czy Punisherze, dojdzie do głosu i zacznie tworzyć własne historie. Ten czas właśnie...