Tajemnica jest zawsze bezwzględna

autor zdjęcia: Rafał Guz

źródło: Fotorzepa

źródło: reporter

Twierdzenie, że adwokat ma „zawodowy obowiązek” w pewnych sytuacjach naruszać tajemnicę adwokacką, jest absurdalne – uważają prawnicy

Jerzy Szczęsny w tekście „Głos w obronie krzyku” („Rz” 12 sierpnia 2010 r.) zajął się m.in. sprawą tajemnicy adwokackiej. Podjął tym samym polemikę z naszą publikacją „Głos w obronie ciszy”. Gdyby wywody tyczące tej kwestii nie pochodziły od prawnika, nie znajdowalibyśmy powodu, aby na nie odpowiadać. Jednak Jerzy Szczęsny przedstawia się jako prawnik i tu już zachodzi potrzeba odniesienia się do jego poglądów, szczególnie że wypowiadane są w formie arbitralnej, choć nie znajdują ani podstaw w obowiązującym prawie, ani w jego wykładni, a generalnie powodują dezinformację czytelników, stanowiąc całkowicie nieuprawnioną i szkodliwą dydaktykę.

Na wstępie – aby uporządkować materię – należy odróżnić tajemnicę obrończą od adwokackiej. Ta pierwsza jest zrównana z tajemnicą spowiedzi i jest tzw. bezwzględną niewzruszalną (art. 178 k.p.k.), to znaczy po pierwsze, że nikt nie może z niej zwolnić adwokata, a po drugie, że jej naruszenie w jakikolwiek sposób – czy to przez publiczne, a nawet prywatne wypowiedzi, czy zeznania w charakterze świadka – będzie prowadziło do odpowiedzialności karnej, cywilnej i dyscyplinarnej adwokata-obrońcy. Tym bardziej że zeznania adwokata ujawniające tajemnicę obrończą nigdy nie mogą stanowić dowodu w...