Upijanie się melodiami

autor zdjęcia: Jakub Ostałowski

źródło: Fotorzepa

Wioletta Chodowicz jako Katia Kabanova

Bohaterami naszego cyklu są najważniejsi twórcy mijającego roku. Byli wśród nich Tomasz Bagiński, Bartosz Konopka i Katarzyna Klimkiewicz. W kategorii Muzyka Poważna bezkonkurencyjna była Wioletta Chodowicz. Jej rola w „Katii Kabanovej” Janacka w Operze Narodowej uznana została za wybitną.

Można robić międzynarodową karierę, mając dom w Wałbrzychu?

Wioletta Chodowicz: Rzeczywiście, ze względów zawodowych bałam się tej przeprowadzki, teraz jestem bardzo zadowolona. W momencie, kiedy zostaje się matką, zupełnie inne sprawy stają się pierwszoplanowe.

Natomiast odległość od wielkich centrów nie jest dzisiaj problemem. I tak ciągłe podróżowanie jest wpisane w mój zawód, dojazd zaś z Wałbrzycha na lotnisko można sobie zorganizować. A poza tym tu są dziadkowie, chętni do pomocy w opiece nad wnukiem, gdy mnie nie ma.

Ile lat ma syn?

Trzy.

Jak znosi rozstania z mamą?

Nie oszukuję się, że mój tryb życia, podróże, rozstania nie mają żadnych konsekwencji dla dziecka. Staramy się z mężem, by to przebiegało możliwie najłagodniej. Jeśli to możliwe, moi chłopcy (mąż i syn) mnie odwiedzają – na szczęście syn ma moją naturę: wszędzie mu dobrze, łatwo nawiązuje kontakt z ludźmi, takie podróże to dla niego atrakcja.

A jak czuje się pani w Operze Narodowej?

To jeden z moich głównych teatrów, dobrze się tu czuję. Kiedy spoglądam wstecz, wspominam swoje pierwsze kroki na tej scenie: najpierw Halka – rola, o której marzyłam, potem Maria w Wozzecku – spore wyzwanie, trochę może nawet ryzykowne. Miałam świadomość, że puszczono mnie na głęboką wodę, ale odebrałam to jako szansę,...