![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Jeśli przełożony każe, podwładny musi pracować w nadgodzinach
Tylko wyjątkowo pracownik może odmówić obowiązkowej realizacji pracy nadliczbowej – gdy powoła się na zakazy określone w przepisach, dyskryminację lub zasady współżycia społecznego
Obowiązek wykonywania pracy w godzinach nadliczbowych wynika z ciążącego na podwładnym podporządkowaniu pracodawcy.
Zgodnie z art. 22 kodeksu pracy definiującym cechy stosunku pracy pracownik musi wykonywać pracę na rzecz pracodawcy, pod jego kierownictwem, w miejscu i czasie przez niego wyznaczonym. Zatrudniony ma zatem wykonywać polecenia przełożonych także w zakresie czasu pracy. Podobnie wskazuje art. 100 § 1 k.p., według którego jest on zobowiązany stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są sprzeczne z prawem oraz angażem.
Sąd Najwyższy potwierdza
Z tych przepisów wynika zatem, że pracownik musi wykonywać pracę także w godzinach nadliczbowych. Na taki obowiązek wskazuje także Sąd Najwyższy.
W wyroku z 16 grudnia 1987 r. (I PRN 68/87) uznał, że praca w godzinach nadliczbowych jest wykonywana zawsze w warunkach określonego już zmęczenia pracownika. Nie uzasadnia to jednak odmowy wykonania polecenia pozostania poza godzinami pracy po to, aby zakończyć usuwanie awarii.
Potwierdzał to też SN w wyroku z 19 lutego 1987 r. (I PR 6/87). Według niego pracownik w zakresie art. 100 § 1 k.p. musi podporządkować się poleceniu kierownictwa zakładu stawienia się do pracy w sobotę wolną od pracy, choćby nawet...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
