![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Chybiona koncepcja
Świadek pseudoincognito
Chybiona koncepcja
Toczy się obecnie dyskusja, jak ograniczyć przestępczość. Ponieważ brak środków w budżecie państwa na odczuwalne dofinansowanie działalności organów ścigania i wymiaru sprawiedliwości, pod presją opinii publicznej sięga się po rozwiązania zastępcze. Jednym z takich środków, mających z założenia służyć w walce ze zorganizowaną przestępczością, jest wprowadzona do kodeksu postępowania karnego instytucja świadka incognito.
Sama idea jest celowa i logiczna, gdyż stwarza ochronę przed odwetem środowisk przestępczych. Gdy wnikliwiej wczytamy się jednak w art. 164 ak. p. k. , to pewne rozwiązania tam zawarte wydają się chybione. Moje wątpliwości dotyczą przede w szystkim § 4 tego artykułu, który pozbawia obrońcę możliwości bezpośredniego zadawania pytań świadkowi incognito. Godzi to nie tylko w zasadę bezpośredniości, ale niejako sytuuje obrońcę nie w roli strony i uczestnika postępowania, ale poplecznika oskarżonego i osoby niegodnej zaufania. Uniemożliwienie obrońcy bezpośredniego zadania pytań utrudnia przecież ustalenie prawdy obiektywnej. Pamiętam sprawę, szeroko opisywaną przez środki...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
