Pracownik ma niezbywalne prawo do wynagrodzenia

Etatowiec może autonomicznie i swobodnie rozporządzać tylko pensją już wypłaconą. Nie wolno mu zrzec się pieniędzy za pracę, które będą mu przysługiwały w przyszłości

W świetle art. 22 § 1 k.p. pracodawca zobowiązany jest do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Odpłatność świadczonych przez podwładnego obowiązków to jedna z elementarnych zasad stosunku pracy.

Zakaz jest bezwzględny...

Zaangażowany nie może zrezygnować z prawa do uposażenia. Zakaz ten – określony w art. 84 k.p. – obejmuje zarówno przysługujące mu z góry, z mocy kontraktu o pracę albo innego aktu stanowiącego źródło angażu, świadczenia finansowe, niezaspokojone roszczenia płacowe, jak i pensję należną za pracę już wykonaną.

Z art. 84 k.p. jednoznacznie zatem wynika, że etatowiec może autonomicznie rozporządzać tylko wynagrodzeniem już wypłaconym.

Sąd Najwyższy w wyroku z 3 lutego 2006 r. (II PK 161/05) podniósł, że „z art. 84 k.p. wynika zakaz nie tylko całkowitego, lecz także częściowego zrzeczenia się prawa do wynagrodzenia. Zakaz ten ma charakter bezwzględny i obejmuje zrzeczenie się prawa do wynagrodzenia za pracę w drodze wszelkich oświadczeń woli pracownika, w tym również w drodze ugody sądowej”.

Przykład

Pani Klaudia wytoczyła przeciwko swojemu byłemu pracodawcy powództwo o wypłatę wynagro-dzenia za pracę za styczeń i luty 2012 r. W toku rozprawy zapro-ponował on ugodę polegającą na wypłacie jedynie połowy uposażenia za te okresy. Pani Klaudia

...