Cenę egzekucji można skutecznie ograniczyć

źródło: Rzeczpospolita

Artur Ciepłowski

Dłużnik powinien podejmować działania zmierzające do zaspokojenia wierzyciela poza postępowaniem egzekucyjnym, ponieważ jego koszty są stosunkowo wysokie

Na sumę kosztów egzekucyjnych składają się: wynagrodzenie pełnomocnika reprezentującego wierzyciela w toku egzekucji, opłata egzekucyjna oraz wydatki (koszty doręczania korespondencji, koszty zapytań do Urzędu Skarbowego, banków itp.).

Wysokość opłat w sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych reguluje art. 49 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (dalej: ustawa o komornikach), zgodnie z którym – co do zasady – wysokość opłaty równa jest 15 proc. wartości wyegzekwowanego świadczenia. Jednak opłata nie może być niższa niż jedna dziesiąta i wyższa niż trzydziestokrotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Podstawą obliczenia opłaty egzekucyjnej jest suma należności podlegających ściągnięciu w toku postępowania, w szczególności kwoty głównej, odsetek i kosztów procesu.

Do pobrania niższej opłaty komornik jest zobowiązany w przypadku skierowania egzekucji do wierzytelności z rachunku bankowego, wynagrodzenia za pracę, świadczenia z ubezpieczenia społecznego, jak również wypłacanych na podstawie przepisów o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, zasiłku dla bezrobotnych, dodatku aktywizacyjnego, stypendium oraz dodatku szkoleniowego. W przypadku tych sposobów egzekucji komornik pobiera od dłużnika opłatę stosunkową w wysokości 8...