Ciężar koksu

źródło: RIA Novosti/AFP

Podnoszenie ciężarów to sport skazany na doping. 
Każdy rekord budzi wątpliwości. Każdy mistrz 
może być dziś podziwiany, a jutro potępiony. 
Polacy też się o tym przekonali.

Lista złapanych w tym roku na dopingu jest długa; są na niej nazwiska pięciu członków polskiej kadry narodowej, m.in. syn trenera reprezentacji Piotr Chruściewicz i Sylwester Kołecki, brat prezesa Polskiego Związku Podnoszenia Ciężarów (PZPC). Wciąż nie wiadomo, co z trzykrotnym mistrzem świata Marcinem Dołęgą, który był już dyskwalifikowany. Dziesięć lat temu swoje odcierpiał, później był na szczycie, teraz grozi mu dożywotnie wykluczenie. Niewiele jest dyscyplin tak mocno kojarzonych z dopingiem jak ciężary. Afera w tym sporcie goni aferę, w tym roku na koksie wpadło dziewięciu zawodników i zawodniczek z Azerbejdżanu, w tym medaliści mistrzostw świata. Takie trzęsienia ziemi mają już za sobą Bułgarzy, Rosjanie, Turcy i Grecy.

Doping to rak tej dyscypliny, ale bez niego nie da się dźwigać rekordowych ciężarów. A bez przekraczania kolejnych granic ludzkich możliwości nie ma zainteresowania telewizji i sponsorów. Koło się zamyka, a zabawa w policjantów i złodziei trwa. Jeśli złodzieje mają za sobą struktury państwowe i kraj, w którym łatwo się ukryć, są bezpieczniejsi. Takie białe plamy to wciąż Korea Północna, Kazachstan, Iran, Chiny, Rosja. Inni też muszą sobie radzić i szukać kryjówek na terenach, które trudniej skontrolować. Czasami robią to skutecznie.

Za jaką cenę?

Podnoszenie ciężarów nie jest już...