Więcej niż film

źródło: Napo Images for The New York Times/FORUM

Fot. Adam Lach

Antoni Krauze realizuje „Smoleńsk”, opierając się na ustaleniach zespołu Macierewicza. Nie ukrywa, że właśnie tym ekspertom ufa. – To próba opowiedzenia prawdy na tyle, na ile ją znamy – mówi reżyser.

Ewa Błasik mówi łamiącym się głosem: – Raport MAK traktuję jako haniebną próbę szkalowania pamięci mojego męża generała Andrzeja Błasika. Tezy MAK na temat roli mojego męża są powtórzeniem propagandowego stanowiska władz rosyjskich sformułowanego już w godzinę po katastrofie, gdy w sposób oczywisty nie mogło być jakichkolwiek dowodów. Pragnę stanowczo podkreślić, iż w dostępnym i znanym materiale dowodowym nie ma żadnej przesłanki wskazującej na zawartość alkoholu we krwi mojego męża w chwili katastrofy. Nie ma również dowodów, które potwierdziłyby, że mój mąż w jakikolwiek sposób wywierał pośredni czy bezpośredni nacisk na pilotów...

Jej przemówienia w skupieniu słucha kilkudziesięciu posłów z Zespołu Parlamentarnego ds. Zbadania Przyczyn Katastrofy Tu-154M z 10 kwietnia 2010 r. Błyskają flesze aparatów fotoreporterów, dyktafony i kamery telewizyjne zapisują kolejne minuty materiału, a część dziennikarzy robi ręczne notatki. Pani Błasik protestuje przeciw bierności rządu Donalda Tuska. Fotoreporterzy robią ostatnie zdjęcia, dziennikarze zabierają swoje dyktafony i mikrofony opatrzone symbolami stacji. Jeden z operatorów prywatnej telewizji rzuca do prezenterki niewybredny komentarz. Ta go strofuje, podchodzi do wdowy i mówi jej kilka słów otuchy. Po kilku sekundach napięcie opada. Słychać głośne: – Stop!...