Ocena przeliczania kredytów walutowych

autor zdjęcia: M. P.

źródło: Rzeczpospolita

Karolina Sieraczek

Umowa o kredyt denominowany lub indeksowany do waluty innej niż polska powinna określać sposoby i terminy ustalania kursu wymiany walut, na podstawie którego wyliczany jest kredyt, transze i raty oraz zasady przeliczania 
na walutę wypłaty albo spłaty. 
Kredytobiorca nie ma jednak interesu prawnego w żądaniu uznania 
za niedozwolone postanowień umowy dotyczących przeliczenia kwot w zakresie kredytu spłaconego przed wejściem 
w życie 26 sierpnia 2011 r. przepisów 
prawa bankowego.

Tak uznał Sąd Najwyższy w wyroku z 19 marca 2015 r. (IV CSK 362/14).

Powodowie zawarli w 2006 r. z pozwanym bankiem umowę kredytu na cele mieszkaniowe. Został on udzielony i wykorzystany w złotych. W świetle umowy był jednak kredytem denominowanym na franki szwajcarskie (CHF), co oznacza, że po jego wykorzystaniu kwota kredytu (transzy kredytu) była przeliczana ze złotych na CHF i od tego momentu saldo kredytu wyrażone było w tej walucie. Również spłata kredytu odbywała się na analogicznych zasadach, jednak przeliczenie odbywało się z CHF na złote.

Powodowie wystąpili z żądaniem uznania za niedozwolone postanowień umowy kredytu odnoszących się do ustalanego przez bank sposobu przeliczania zadłużenia według kursu CHF.

Sąd okręgowy uznał, że powodowie mają interes prawny w rozumieniu art. 189 kodeksu postępowania cywilnego do wystąpienia z roszczeniem określonym w pozwie. Do takiej konkluzji doprowadziła sąd analiza przesłanek uznania zakwestionowanych przez nich postanowień umowy za niedozwolone w świetle art. 3851 § 1 kodeksu cywilnego (k.c.). Zdaniem sądu powodowie wykazali, że ani postanowienia umowy, ani ogólne warunki umowy nie wskazują sposobu, w jaki pozwany będzie dokonywał...