Mitologia galaktyki
Za tydzień do kin wchodzi nowa część „Gwiezdnych wojen", najpopularniejszej kosmicznej sagi na świecie. George Lucas był pierwszym filmowcem świadomie korzystającym z antropologicznej teorii wędrówki bohatera. Dziś jest ona podstawą dla każdego scenarzysty.
Nieśmiały chłopak z opinią dziwaka, który zamiast chodzić na imprezy i podrywać dziewczyny, wolał siedzieć w pokoju i rysować kosmicznych żołnierzy w hełmach i z laserowymi pistoletami. Taki młodzieńczy portret George'a Lucasa to wizerunek outsidera, do którego idealnie pasują amerykańskie określenia „geek" lub „nerd", oznaczające kujona pogrążonego w książkach i popkulturze.
W okularach, z gęstą brodą, Lucas bardziej przypominał wyciszonego geniusza nowych technologii niż ekstrawertycznych filmowców. Nie brał narkotyków, nie palił papierosów, a alkohol pił symbolicznie. Nie sięgał nawet po słodycze i napoje gazowane, bo od młodego wieku żył ze zdiagnozowaną cukrzycą, co uchroniło go przed wojskiem i Wietnamem. Był typem profesjonalisty i jednocześnie odludka. Kimś pomiędzy Stevenem Spielbergiem a Stanleyem Kubrickiem. I chociaż jako filmowiec nie dorasta im do pięt, nie ma wątpliwości, że jest równie wpływowym wizjonerem kina.
Mentor 1: Ojciec
Współpracownicy zgodnie przyznają, że na planie filmowym George Lucas jest jak piąte koło u wozu. Nie potrafi pracować z aktorami, więc puszcza ich samopas, dając przestrzeń dla ich własnej inicjatywy. Nie ma słuchu do dialogów, które aktorzy zmieniają w trakcie pracy na planie. Nie wchodzi w paradę operatorom, bo nie czuje się w tym...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta