Poeci na służbie

źródło: EAST NEWS

Niepojęty (dziś) triumwirat z roku 1982: Lech Wałęsa, Adam Michnik (ten wąsik...) oraz Zbigniew Herbert śpiewają unisono w kościele św. Mikołaja w Gdańsku

autor zdjęcia: Jerzy Dudek

źródło: Fotorzepa

Jarosław Marek Rymkiewicz postawiony przed sądem przez koncern Agora. Tym razem obyło się bez „Wieszania”

źródło: Agencja Gazeta

Adam Michnik całuje dłonie Wisławy Szymborskiej, nie łaskocząc już ich, niestety, wąsem. Rok 2009

Wiersz poświęcony rządowi Beaty Szydło opublikowany dwa tygodnie temu w „Gazecie Wyborczej" na pewno był szokiem dla wszystkich wielbicieli wysmakowanej poezji Adama Zagajewskiego.

Poeci byli wyczuleni na wydarzenia w polityce już od czasów Homera. Nie cofając się jednak aż w tak dawne czasy, warto przypomnieć ich liczne uwikłania w służbę sprawie, idei, ideologii czy państwa w ubiegłym wieku. Taki Gałczyński. Przed II wojną pisał utwory inspirowane pochodami Organizacji Narodowo-Radykalnej i podlane antysemickim sosem: „I BEG YOUR PARDON, MÓJ GUDŁAJU,/ Niepr-o-wdaż? Dziwny kraj!/ Wlizałeś się gdzieś kiedyś w maju,/ a tutaj znowu maj:// I wazelina nie pomoże/ i „czeszcz mój złoty senatorze" –/ niepr-o-wdaż? Co za chamstwo! [...] przez most muzyczny xięcia Pepi/ w czwórkach, w oktawach, coraz lepiej,/ słonecznie; ONR". („Pieśni o szalonej ulicy").

Nie przeszkadzało mu to zresztą w latach powojennych pisać komunistycznych wierszy sławiących nową władzę i Kraj Rad. To już bardziej znana sprawa. Podobnie jak stalinowskie uwikłanie naszej noblistki i wielu innych twórców. Zainteresowanych tym tematem odsyłam do „Czerwonej mszy" Bohdana Urbankowskiego – w dwóch opasłych tomach komunistycznego szlamu mamy w nadmiarze.

Ale przecież i wtedy powstawały wiersze niezłe, a ponieważ dobrej poezji nigdy za wiele, dlatego wiersz „Z Korei" Wisławy Szymborskiej, będący reakcją na zaangażowanie Amerykanów w tym kraju w latach 1950–1953, pozwolę sobie przytoczyć w całości:

Wykłuto chłopcu...