Jakie zmiany wprowadziła obowiązkowa centralizacja rozliczeń VAT w gminach

Centralizacja rozliczeń VAT w gminach obowiązuje w całej Polsce od 1 stycznia 2017 r., na podstawie wyroku Trybunału Sprawiedliwości i specustawy z 5 września 2016 r. Warto po roku podsumować skutki tych zmian.

Niebawem minie rok obowiązywania scentralizowanych rozliczeń VAT w gminach. Zainicjowało je orzeczenie sądu europejskiego, tj. TSUE (C-276/14) z 29 września 2015 r. rozpatrującego sprawę Gminy Wrocław przeciwko ministrowi finansów. A następnie specustawa centralizacyjna z 5 września 2016 r. W artykule skupimy się na czterech najważniejszych zmianach będących skutkiem tej centralizacji.

1. Utrata prawa do zwolnień

Żaden samodzielny podmiot – należący do grona drobnych przedsiębiorców – nie musi rozliczać podatku VAT. Chodzi o podmioty, których roczny limit obrotu nie przekracza kwoty w wysokości 200 tys. zł (przed 2017 rokiem limit ten wynosił 150 tys. zł). Do ww. rocznego limitu obrotu wliczany jest tylko obrót netto ze sprzedaży i to wyłącznie ze stawkami VAT. Oznacza to, że do obrotu tego nie wlicza się kwot z tytułu świadczenia usług, które są zwolnione od podatku VAT i zostały wymienione w art. 43 ustawy o VAT. Tak wynika z brzmienia art. 113 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, ustanawiającego podmiotowe zwolnienie od VAT. A ponieważ gminne jednostki i zakłady budżetowe, które do dnia centralizacji traktowane były jako samodzielne gospodarczo podmioty, wykonywały głównie czynności zwolnione od VAT typu: opieka społeczna, opieka nad dziećmi i młodzieżą, kształcenie i wychowanie, zakwaterowanie w bursach i internatach, zatem miały prawo korzystać z tego...