Bóg nie gra w kości

autor zdjęcia: Mirosław Owczarek

źródło: Rzeczpospolita

Ze wszystkich tajemnic Wszechświata człowiek jest w stanie pojąć mniej więcej tyle, ile pies patrzący na rozebrany plazmowy telewizor.

Filozofowie, naukowcy, ludzie wykształceni zdają sobie sprawę ze swych ograniczeń, ale mimo to starają się je przekraczać. W końcu dociekliwość jest jedną z najważniejszych cech człowieka. To dzięki niej ewoluowaliśmy w przeszłości i, pominąwszy fanów gier komputerowych, ewoluujemy nadal.

Nauka to sceptycyzm, ciągłe odrzucenie i weryfikowanie metod poznawczych, jakimi się posługujemy. Z kolei sami naukowcy, począwszy od Arystotelesa, to ludzie o wielkiej dyscyplinie umysłowej i staranności. Poglądy „ojca nauki" były akceptowane przez całe średniowiecze i dopiero odkrycia Galileusza, Kopernika i Newtona utrwaliły odmienny obraz świata. Pojawienie się kolejnych geniuszy, rozwój matematyki, statystyki, wprowadziło naukę w fazę zmierzającą w kierunku mechaniki kwantowej.

Dzisiaj jednak, bez cienia refleksji, umilamy sobie życie, czerpiąc garściami z osiągnięć naukowców. Jedynie nieliczni myślą o tym, że szybkie przemieszczanie się, tomograf komputerowy czy laptop to efekt rozwoju myśli ludzkiej.

Mądrzejsi od swoich przodków?

Czym jednak właściwie jest ludzka myśl? Intelektem, którym badamy i doświadczamy siebie i otaczającej nas rzeczywistości. Dzięki któremu dokonujemy transgresji własnej osobowości w świat tajemnicy. Czy jest to jedynie organ umiejscowiony w czaszce, „galaretka" nieco tęższa od kisielu, składająca się z...