Fiskus nie może łączyć wniosków, żeby zarzucić obejście prawa

Stany faktyczne czy zdarzenia przyszłe z różnych indywidualnych spraw nie mogą być scalane w postępowaniu interpretacyjnym i stanowić kontekstu do rozstrzygnięcia sprawy.

We wrześniu 2016 r. podatniczka wystąpiła o interpretację w zakresie skutków podatkowych zbycia lub dobrowolnego umorzenia udziałów nabytych w drodze aportu oraz ustalenia dochodu w przypadku likwidacji spółki. Odpowiedzi merytorycznej się jednak nie doczekała. Fiskus w ogóle odmówił wszczęcia postępowania. Stwierdził, że zdarzenie opisane we wniosku jest jednym z elementów innego przedstawionego w dwóch dodatkowo złożonych wnioskach, m.in. w zakresie uznania zespołu składników majątkowych za przedsiębiorstwo oraz powstania obowiązku podatkowego z tytułu wniesienia w formie aportu składników przedsiębiorstwa do spółki kapitałowej. W ocenie fiskusa przedstawione w trzech wnioskach o wydanie interpretacji zdarzenia składają się na etap jednego schematu optymalizacyjnego.

Urzędnicy doszli do wniosku, że zasadna jest łączna ocena opisanych czynności pod kątem stwierdzenia czy mogłyby one stanowić przedmiot decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a ordynacji podatkowej (o.p.), czyli podpadają pod klauzulę o unikaniu opodatkowania. Ostatecznie uznali, że w odniesieniu do planowanego zespołu czynności istnieją uzasadnione, obiektywne podstawy do domniemania, że spełniają one ustawowe kryteria unikania opodatkowania, zostały dokonane w...