Jakie zadośćuczynienie

Orzecznictwo wypracowało kryteria, na podstawie których sąd ocenia, jaką kwotę zadośćuczynienia uznać za „odpowiednią" w rozumieniu art. 445 § 1 kodeksu cywilnego. Ocenny charakter tych kryteriów, uzasadnia dyrektywę, że zarzut naruszenia tego przepisu przez zawyżenie lub zaniżenie wysokości zasądzonego zadośćuczynienia może być uwzględniony tyko wyjątkowo w razie oczywistego naruszenia tych kryteriów przez sąd drugiej instancji.

Tak stwierdził Sąd Najwyższy postanowieniem z 30 sierpnia 2018 roku, V CSK 136/18.

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa R.F. przeciwko szpitalowi wojewódzkiemu, Zakładowi Ubezpieczeń S.A. i C.S. o zapłatę, na posiedzeniu niejawnym odmówił przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania. W sprawie zdaniem Sądu Najwyższego nie zachodzą przesłanki przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej od wyroku sądu apelacyjnego.

W uzasadnienie Sąd Najwyższy wskazał, że zgodnie z art. 398 [9] § 1 k.p.c. przyjmuje on skargę kasacyjną do rozpoznania, jeżeli w sprawie występuje istotne zagadnienie prawne, istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, zachodzi nieważność postępowania lub skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona. Cel skargi kasacyjnej może być jedynie osiągnięty przez powołanie i uzasadnienie istnienia przesłanek o charakterze publicznoprawnym, które będą mogły stanowić podstawę oceny skargi kasacyjnej pod kątem przyjęcia jej do rozpoznania. Jedynie na tych przesłankach Sąd Najwyższy może oprzeć rozstrzygnięcie w kwestii przyjęcia bądź odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

W swoich orzeczeniach Sąd Najwyższy wyjaśnia, że przesłanka oczywistej...