![[?]](https://static.presspublica.pl/web/rp/img/cookies/Qmark.png)
Do Kanady, palestyny, Australii
Janusz Wróbel Przed okupacją uciekli do Japonii, ale i tam nie byli bezpieczni. Dzięki zabiegom naszych dyplomatów i środowisk żydowskich ponad 2 tys. uchodźców z Polski umieszczono w krajach alianckich lub neutralnych – mimo niechęci części rządów do przyjmowania Żydów.
Klęska wojenna Polski w 1939 r. oraz okrutna okupacja niemiecka i sowiecka kazały tysiącom obywateli Rzeczypospolitej opuścić kraj w poszukiwaniu bezpiecznego azylu lub okazji do dalszej walki z najeźdźcami. Uchodźcze szlaki prowadziły m.in. na Daleki Wschód.
Dzięki pomocy placówek konsularnych dwóch krajów obywatele polscy, którzy przedostali się na Litwę, otrzymywali zagraniczne wizy pobytowe lub tranzytowe. Najwięcej tego rodzaju wiz wystawiał konsul Japonii w Kownie Chiune Sugihara. Wizy uprawniające do wyjazdu do posiadłości holenderskich na Karaibach wydawał również konsul holenderski Jan Zwartendijk. Wśród szczęśliwców, którym udało się je uzyskać, było wielu Żydów. Wyposażeni w wizę uzyskiwali zgodę na przejazd Koleją Transsyberyjską do Władywostoku, skąd mogli płynąć do Japonii.
Uniknąć deportacji
Od września 1940 r. napływały pierwsze, niewielkie grupy uchodźców z Litwy, a od stycznia 1941 r. w transportach przybywało po kilkaset osób. Zaopiekowała się nimi nasza ambasada w Tokio i nieliczna kolonia polska w Japonii. Z inicjatywy ambasadora Tadeusza Romera powstał Polski Komitet Pomocy Ofiarom Wojny pod przewodnictwem jego małżonki Zofii. Jego podstawowym celem było niesienie pomocy tym, których wypadki wojenne rzuciły do Japonii.
Pierwsze środki finansowe na działalność komitetu...
Archiwum Rzeczpospolitej to wygodna wyszukiwarka archiwalnych tekstów opublikowanych na łamach dziennika od 1993 roku. Unikalne źródło wiedzy o Polsce i świecie, wzbogacone o perspektywę ekonomiczną i prawną.
Ponad milion tekstów w jednym miejscu.
Zamów dostęp do pełnego Archiwum "Rzeczpospolitej"
ZamówUnikalna oferta
