Syjamska definicja postępu

źródło: PIW

Rewolucjoniści w Paryżu, ok. 1927 roku. Od lewej: Khuang Aphaiwong (przyszły premier), Pridi Banomyong, Thaep Aphaiwong, Luang Wichit Wathakan

źródło: materiały prasowe

O świcie 24 czerwca 1932 roku w ciągu trzech godzin niewielka grupka konspiratorów uwięziła dowódcę straży królewskiej, aresztowała około czterdziestu członków rodziny królewskiej 
wraz z ich sprzymierzeńcami i ogłosiła, że monarchia została obalona.

Dnia 5 lutego 1927 roku w Paryżu spotkało się siedmiu ludzi. Przez następne pięć dni obmyślali spisek mający doprowadzić do rewolucji w Syjamie. W ich gronie znajdowało się trzech studentów wyższych szkół wojskowych, w tym Plaek Phibunsongkhram, student prawa, i Pridi Banomyong, student nauk ścisłych, londyński delegat misji syjamskiej w Paryżu. Nazwali się Khana Ratsadon, czyli Partia Ludowa, wykorzystując w nazwie partii tajskie słowo oznaczające „lud", którego prasa w Bangkoku najchętniej używała jako antonim dla wyrazu „rządzący".

Intelektualnym przywódcą grupy był niezwykle inteligentny student prawa, Pridi Banomyong, liczący wówczas dwadzieścia siedem lat. Jego studia we Francji nad tradycją prawną dały mu wiedzę pozwalającą dostrzec znaczenie podporządkowania króla prawu wynikającemu z konstytucji. Pod wpływem studiów nad ekonomią polityczną przyjął rozpowszechnioną w powojennej Europie ideę, że państwo stanowi potężny instrument pozwalający realizować wzrost ekonomiczny i wzrost równości obywateli. Na spotkaniu w Paryżu grupa spiskowców wyznaczyła sobie dwa cele: po pierwsze, przekształcić monarchię absolutną w konstytucyjną, a po drugie, używać państwa do osiągnięcia ekonomicznego i społecznego postępu dzięki realizacji sześciopunktowego programu, który streszczał postulowane w prasie w Bangkoku w ciągu poprzedniej dekady cele. Należały do...