Nawet szczególnie chroniony nie zawsze wróci na etat

Żądanie przywrócenia do pracy wniesione przez osobę, która podlegała szczególnej ochronie w zatrudnieniu, jest dla sądu wiążące. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy byłoby to sprzeczne z zasadami współżycia społecznego lub społeczno-gospodarczym przeznaczeniem prawa.

W razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony było nieuzasadnione lub dokonane z naruszeniem przepisów, sąd pracy orzeka – stosownie do żądania pracownika – o bezskuteczności wypowiedzenia (jeśli umowa uległa już rozwiązaniu – o przywróceniu do pracy) albo o odszkodowaniu. Zasadniczo więc wybór pomiędzy tymi roszczeniami należy do pracownika. Jednak sąd może nie uwzględnić żądania pracownika, jeśli ustali, że jego przywrócenie do pracy jest niemożliwe lub niecelowe. Wówczas orzeka o odszkodowaniu.

Odszkodowanie nie wystarczy

Powyższa zasada nie dotyczy jednak:

∑ kobiet w ciąży i w czasie urlopu macierzyńskiego,

∑ pracowników - ojców wychowujących dziecko w okresie korzystania z urlopu macierzyńskiego,

∑ pracowników w wieku przedemerytalnym,

∑ pracowników chronionych na podstawie przepisów szczególnych (np. działaczy związkowych),

chyba że także w tym przypadku przywrócenie do pracy jest niemożliwe z powodu upadłości lub likwidacji pracodawcy.

Zatem w stosunku do pracowników, których zatrudnienie podlega szczególnej ochronie i którym firma wadliwie wypowiedziała umowę o pracę, sąd nie może uznać ich żądania przywrócenia do pracy za niecelowe i zamiast tego zasądzić...