Przeniesienie nakładów w cudzym budynku nie jest dostawą towarów

W wyniku ulepszenia obiektu nie jest wytworzona odrębna rzecz, która mogłaby być przedmiotem dostawy. Podatnik, który przekazuje poczynione przez siebie inwestycje właścicielowi nieruchomości, świadczy na jego rzecz usługę.

W praktyce gospodarczej nierzadko dochodzi do sytuacji, w której podmiot korzystający z określonego budynku (np. na podstawie umowy najmu) przystosowuje go do swoich potrzeb poprzez remont czy modernizację pierwotnej konstrukcji. Następnie, zrealizowane inwestycje, w zamian za wynagrodzenie, pozostawiane są właścicielowi nieruchomości. Istnieją wątpliwości co do tego jakie skutki wywołuje tego rodzaju czynność w podatku od towarów i usług.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Poprzez pojęcie dostawy towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzenia rzeczą jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

Nie można ich odłączyć

W celu prawidłowego zaklasyfikowania świadczenia przeniesienia nakładów na gruncie ustawy o VAT, niezbędne jest posiłkowanie się przepisami prawa cywilnego. Z punktu widzenia prawa cywilnego nakłady poniesione w cudzym budynku z definicji stanowią część składową tego budynku. Stosownie bowiem do art. 47 § 1 kodeksu cywilnego (dalej: k.c.), część składowa...