Ważne, aby zgoda kredytobiorcy była świadoma

Prawomocny wyrok unieważniający umowę kredytu to dopiero półmetek tzw. spraw frankowych z uwagi na konsekwencje, które są z tym związane.

Wraz z odmrożeniem gospodarki związanym z pandemią Covid-19 obserwujemy zwiększony napływ pozwów dotyczących umów kredytu w walucie obcej. Dominującym roszczeniem kredytobiorców jest żądanie unieważnienia zawartej przed laty umowy. Wznowienie pracy sądów spowodowało, że część spraw zakończyła się wydaniem prawomocnych wyroków.

Obowiązki informacyjne

Analiza orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako TSUE) (w tym m.in. wyroku TSUE z 21 lutego 2013 roku, w sprawie C-472/11 oraz wyroku TSUE z 3 października 2019 roku, w sprawie C-260/18) pozwala wnioskować, że w przypadku stwierdzenia przez sąd nieuczciwego charakteru postanowienia umowy powinien on poinformować o tym strony procesu, a następnie umożliwić im przedyskutowanie tej okoliczności. Na skutek powyższego kredytobiorca powinien wyrazić dobrowolną i świadomą zgodę na dalsze stosowanie (bądź wyeliminowanie) kwestionowanego postanowienia.

Zgoda kredytobiorcy na dalsze stosowanie niedozwolonego postanowienia ma być wyrażona następczo (po uprzednim stwierdzeniu przez sąd nieuczciwego charakteru postanowienia umownego i umożliwieniu stronom przedyskutowania tej okoliczności), w sposób dobrowolny oraz świadomy.

„Dobrowolność" zgody kredytobiorcy wydaje się być oczywista, tak jej „świadomość" nie została precyzyjnie wyjaśniona na kanwie...