Przeszukanie w perspektywie tajemnicy obrończej

źródło: Shutterstock

Organy przeprowadzające przeszukanie zobligowane są do specjalnego postępowania z przedmiotami, którymi objęte są wskazane tajemnice.

Zbudowanie systemu prawnego, który uwzględniałby racje wszystkich funkcjonujących w nim dóbr prawnych, wydaje się zadaniem trudnym, a wręcz nieosiągalnym. Zawsze bowiem będzie dochodzić do mniejszych lub większych konfliktów pomiędzy chronionymi dobrami. Niewątpliwie w konflikcie potrzeba ochrony tajemnicy związanej z wykonywaniem funkcji obrońcy i konieczność zapewnienia prawidłowego funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości, gdyż te wartości ze swej istoty znajdują się na przeciwległych biegunach.

Spróbujmy zatem odpowiedzieć na pytanie, czy, a jeżeli tak, to pod jakimi warunkami, w jakim trybie, można przeprowadzać przeszukanie, aby nie doszło do ingerencji w tajemnicę związaną z wykonywaniem funkcji obrońcy. Dowody rzeczowe na potrzeby postępowania karnego mogą pozyskiwać dwie niezależne od siebie instytucje procesowe – zatrzymanie rzeczy oraz przeszukanie. Zatrzymanie rzeczy (art. 217 kodeksu postępowania karnego) następuje poprzez dobrowolne jej wydanie albo przymusowe odebranie od osoby, która nią włada. Zatrzymanie obejmuje rzeczy:

1) mogące stanowić dowód w sprawie lub

2) podlegające zajęciu w celu zabezpieczenia kar majątkowych, środków karnych o charakterze majątkowym, przepadku, środków kompensacyjnych albo roszczeń o naprawienie szkody.

Przeszukanie (art. 219 i nast. k.p.k.) wiąże się z poszukiwaniem osób lub rzeczy. Zgodnie z...