Restrykcja, która nie wiąże

Rozporządzenia covidowe wciąż są rażąco bezprawne.

Rządowe rozporządzenie w sprawie stanu epidemii, ogłoszone przez Radę Ministrów 21 grudnia 2020 r., które weszło w życie tydzień później, jest aktem kwalifikowanego bezprawia: w wielu punktach pozbawionym jakiejkolwiek podstawy prawnej, wydanym z przekroczeniem ustawowej delegacji. Jest zamachem na konstytucyjny ustrój państwa, oparty na trójpodziale władzy. Narusza wiele przepisów Konstytucji, w tym art. 22, art. 32, art. 47, art. 52, art. 57, art. 31 ust. 3, art. 7, art. 10 ust. 1, art. 146 ust. 4 pkt 1, art. 92 ust. 1 Konstytucji w związku z art. 2 Konstytucji, w kontekście art. 233 ust. 3 Konstytucji.

Przyjrzyjmy się wybranym, nielegalnym restrykcjom covidowym ograniczającym prawa i wolności obywateli.

Dyskryminacja dzieci

Jedna z najbardziej dolegliwych restrykcji, rażąco sprzeczna z ustawą o chorobach zakaźnych i Konstytucją, to ograniczenie możliwości samodzielnego przemieszczania się dzieci do lat 16 od poniedziałku do piątku w godzinach 8–16 (wieczorami, gdy robi się ciemno oraz w weekendy wirus jest widocznie mniej groźny...).

Ustawa o chorobach zakaźnych, na podstawie której ogłoszono stan epidemii, umożliwia wprowadzenie ograniczeń co do „sposobu" przemieszczania się obywateli. Przepis ustawy zakłada więc – co oczywiste – że ludzie mogą się przemieszczać, chodzi...