Wirus uciszył trąby

źródło: reporter

Rok temu w konkursie indywidualnym na Wielkiej Krokwi najlepszy był Kamil Stoch. Drużynowo wygrali Niemcy, a Polska zajęła piąte miejsce. Dziś siła polskiego zespołu jest o wiele większa

W sobotę w Zakopanem konkurs drużynowy, w niedzielę indywidualny. Tym razem Puchar Świata niestety bez kibiców, co pod Wielką Krokwią czyni wielką różnicę.

Po ostatnich sukcesach Kamila Stocha i spółki w normalnych warunkach do Zakopanego znów ciągnęłyby sznury aut obwieszonych biało-czerwonymi flagami i trąby ogłaszałyby trzydniową fiestę pod Giewontem. Pandemia nakazuje dziś dystans sanitarny skoków i kibiców, więc będzie inaczej. Jeśli spojrzeć jednak na kroniki Pucharu Świata na Wielkiej Krokwi, to walka z różnymi przeciwnościami jest normą, nie wyjątkiem.

Ta historia zaczęła się 26 i 27 stycznia 1980 roku, czyli wtedy, gdy Adam Małysz ledwie wszedł w drugi rok życia, PZPR szykowała się do VIII Zjazdu, by określić „zadania partii w dalszym rozwoju socjalistycznej Polski, w kształtowaniu pomyślności narodu polskiego", ale od 1 stycznia wprowadziła limity zużycia paliw i energii w jednostkach gospodarki uspołecznionej.

Niewątpliwym sukcesem było to, że Zakopane w ogóle gościło zawody pierwszego Pucharu Świata, bo w światku narciarskim wiedziano, że w stolicy Tatr wyniki będzie się przeliczać ręcznie i nikt nie poda kibicom długości skoku i noty na tablicy wyników.

Międzynarodowa Federacja Narciarska (FIS) z początku nie krzywiła się zbytnio na te ułomności organizacyjne, a w kraju zapanowała euforia, gdyż oba konkursy wygrali Polacy – najpierw na Średniej Krokwi Stanisław Bobak, dzień później na Wielkiej Krokwi (wtedy jeszcze im. inż. Karola Stryjeńskiego, projektanta obiektu) Piotr Fijas, 0,3 pkt...