Tandemu Stalin–de Gaulle

źródło: The Print Collector/Alamy/be&w

De Gaulle (stoi w środku) wyeliminował gen. Girauda (z lewej), gdyż widział w nim marionetkę w rękach Amerykanów. Sam jednak nie miał tak mocnej pozycji, by móc wpłynąć na decyzję Roosevelta i Churchilla (siedzą) o miejscu otwarcia drugiego frontu w Europie. Na zdjęciu konferencja w Casablance, styczeń 1943 r.

ALEKSANDER HALL, HISTORYK, ZNAWCA DZIEJÓW FRANCJI Francuski historyk odreagował rodzinny uraz – przekonuje biograf Charles'a de Gaulle'a w polemice z Henri-Christianem Giraudem.

W 2020 r. obchodzono we Francji trzy okrągłe rocznice związane z gen. Charles'em de Gaulle'em: 130. urodzin, 50. śmierci i 80. apelu z 18 czerwca 1940 r., w którym nieznany jeszcze szerszej opinii publicznej wojskowy wezwał Francuzów do kontynuowania walki z Niemcami pomimo klęski poniesionej w kampanii 1940 r. Wszystkie te trzy wydarzenia zostały uroczyście uczczone przez Republikę, w tym przede wszystkim prezydenta Emmanuela Macrona, na ile było to tylko możliwe w warunkach pandemii.

W zeszłym roku ukazało się także nad Sekwaną kilkadziesiąt książek poświęconych różnym aspektom życia i działalności założyciela V Republiki. Część z nich stanowiły wznowienia. „Plus Minus" zwrócił uwagę na jedną z tych książek autorstwa Henri-Christiana Girauda, poświęconą relacjom de Gaulle'a ze Związkiem Radzieckim i komunistami. Jej pierwsze wydanie ukazało się w 1988 roku. W „Plusie Minusie" (27–28 lutego 2021) ukazał się obszerny wywiad z autorem, przeprowadzony przez Jędrzeja Bieleckiego, zatytułowany „De Gaulle, sojusznik Stalina".

Poinformowany w ostatniej chwili

Giraud stawia dwie tezy. Obie są fałszywe. Pierwszą, że podczas II wojny światowej istniał „mniej lub bardziej tajny tandem polityczny" Stalin–de Gaulle, mający wspólną, uzgadnianą strategię polityczną, odmienną od strategii USA, Wielkiej Brytanii i... gen. Henriego Girauda, dziadka...