Mieszkanie jest prawem człowieka

autor zdjęcia: katarzyna mikusek

źródło: Fotorzepa

źródło: archiwum prywatne

źródło: archiwum prywatne

Jakiekolwiek piękne narracje stwarzamy o tym, jak mieszkamy, w gruncie rzeczy decyduje o tym nasz kapitał. Nie zawsze zdajemy sobie sprawę, że w sposobach urządzania mieszkań ujawniają się dystynkcje klasowe.

Plus Minus: Czy to, jak mieszkamy, mówi, kim jesteśmy?

Dorota Leśniak-Rychlak (D.L.R.): Zdecydowanie tak, choć w odniesieniu do klasy średniej mówi pewnie więcej o tym, do czego aspirujemy, co chcemy pokazać. Obrazy tego, jak mieszka klasa średnia, zdominowały przekaz medialny w ostatnich trzech dekadach. Wynikało to z potrzeby potransformacyjnej – wytworzenia wizerunku tej klasy. Widać, że jest w nim silne napięcie aspiracyjne, ujawniające się w sposobie mieszkania i zamieszkania. Dlatego tak ważne jest, czy mieszkamy w domu, podmiejskiej rezydencji, apartamencie na ogrodzonym osiedlu deweloperskim czy w bloku. To silny wyznacznik statusu, który oczywiście dotyczy także wnętrz. Wartości, które organizują dyskurs klasy średniej tam również się ujawniają. Istotny staje się prestiż, luksus, komfort, porządek i nowoczesność, a także bezpieczeństwo, czyli pojęcia, które pozwalają ludziom z tej grupy definiować siebie i swój sukces. Wyreżyserowane obrazy wnętrz trafiają następnie na profile społecznościowe i są scenografią spotkań towarzyskich.

Weronika Parafianowicz (W.P.): Poprzez aranżacje wnętrz wyrażamy dwie na pozór sprzeczne potrzeby – podkreślenia własnego indywidualizmu, tego, kim jesteśmy, oraz bycia częścią jakiejś grupy i wpasowania się w pewne oczekiwania czy wyobrażenia. Nasze mieszkania zawsze są wypadkową tych dwóch silnych...