Dziwne, że nie budzę się na Brooklynie

autor zdjęcia: Robert Gardziński

źródło: Fotorzepa

Chciałabym, żeby kobiety w rapie pozwalały sobie na więcej, by rozumiały, że mogą w tym świecie być na równych prawach i nie muszą ani gryźć się w język, ani wyglądać w określony sposób - mówi raperka i taancerka Ryfa Ri.

Plus Minus: Cieszysz się, że rap jest dziś zdecydowanie najpopularniejszym gatunkiem muzyki w Polsce?

Niezbyt mnie to interesuje. Powiem więcej: dopiero niedawno odkryłam, że tak jest. Kliknęłam w kartę „Na czasie" na YouTubie i byłam naprawdę zaskoczona, że wśród najpopularniejszych filmików jest tak wiele kawałków rapowych. I świetnie, że tylu twórców wybiera ten sposób wyrazu muzycznego, że zarabiają na tym pieniądze, ale to nie jest moja branża, nie mój hip-hop.

A czym dla ciebie jest hip-hop?

Dla mnie hip-hop jest wtedy, kiedy jesteś szczery, niezależny. Kiedy szlifujesz siebie; rozumiesz, skąd pochodzisz, i wspierasz swe „lokalne getto", ale też robisz to z refleksją – tak by tobie i twoim ziomalom żyło się lepiej. Może to i wyświechtane zdania, ale tak właśnie zaczął się mój hip-hop. Ja startowałam z pozycji opresji, deficytu, problemów pokolenia '89. I naprawdę nie dążę do tego, by mieć sławę i bogactwo, bo to środki. Chcę reprezentować jak najwyższy poziom w krafcie, rzemiośle, którego się imam, i budować coś z moimi ludźmi.

Na polskiej scenie rapowej da się w ogóle być takim hiphopowcem pełną gębą?

To nie jest do końca naturalne. Czasami budzę się i rano i jestem szczerze zdziwiona, że nie obudziłam się na Brooklynie (śmiech). Czasem czuję, że tu...