Mity Czerwca ’56

źródło: Wikipedia

W pamięci o poznańskim powstaniu przeciw komunistycznej władzy w PRL przechowywano też informacje nieprawdziwe czy wyolbrzymione. Niektóre w powszechnej świadomości utrzymują się do dziś.

W czerwcu 1956 r. doszło do jednych z najtragiczniejszych wydarzeń w powojennej historii Polski. Przeciwko zdesperowanym ludziom, którzy zaprotestowali, bo władza postanowiła ich upokorzyć i odrzeć z godności, władze wysłały żołnierzy w czołgach, funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i milicjantów. Użyto broni, zabito kilkadziesiąt osób, kilkaset zostało rannych, a ofiary chowano pod ścisłym nadzorem służb.

Jak wiele wydarzeń z historii PRL, Czerwiec '56 ma swoje mity. Wiele z nich funkcjonowało jeszcze w trakcie powstania, inne powstały później. Do dziś niektóre z nich są kolportowane przy okazji różnych spotkań, dyskusji czy konferencji.

1. Zginęło dużo więcej osób, niż oficjalnie podano

Liczba osób, które zginęły i zostały ranne w czasie powstania czerwcowego 1956 r., nadal jest przedmiotem dociekań badaczy. W jednej z ulotek z czerwca 1956 r. napisano: „strajk powszechny został stłumiony czołgami i karabinami, około 200 zabitych i 400 rannych". Jak pisał historyk Paweł Machcewicz, „mówiono o 1500, a nawet 10 000 zabitych", cytował wypowiedź o tym, że „UB wybili w pień, a komendanta wojewódzkiego krajali kawałkami". Według ustaleń Prokuratury Generalnej PRL było to 55 osób, historyk Łukasz Jastrząb podawał liczbę 57 ofiar. Według Aleksandra Ziemkowskiego, który latami zbierał relacje o...