Nie można wrzucać wszystkiego do jednego worka

Zwolnienie podatkowe dotyczy szeroko rozumianych usług finansowych. Jest to zasada. Jednak wyłączone są z niego usługi, które można generalnie określić jak ściąganie długów, windykacja należności. Dla jego zastosowania istotny jest analiza podstawowego celu i efektu ekonomicznego umów.

Sprawa dotyczyła banku, który w 2009 r. wystąpił o interpretację w zakresie zwolnienia z VAT dla usług eFinancing, świadczonych w ramach wykonywanej działalności bankowej, jako usług pośrednictwa finansowego.

Sam uważał, że takie usługi świadczone w oparciu o regulamin i umowę jako usługi pośrednictwa finansowego są zwolnione na podstawie ówczesnego art. 43 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 3 załącznika nr 4 do ustawy o VAT.

Innego zdania był fiskus. Uznał, że opisane usługi jako usługi obrotu wierzytelnościami, wyczerpują znamiona usług factoringu i jako takie nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku.

Bank zaskarżył interpretację i zaczęła się długa batalia sądowa, obfitująca z liczne zwroty akcji. Ostatecznie jednak skończyła się ona wygraną banku.

Najpierw rację przyznał mu Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, który uznał, że usługa świadczona przez skarżącego nie jest usługą ściągania długów. Sąd podkreślił, że umowa eFinancing ma na celu udzielenie finansowania, zapewnienie płynności finansowej klienta, i dlatego wynagrodzenie banku określane jest jako procent od sumy udzielonego finansowania na dany okres. Faktycznie jest to...