Zezwolenie na pracę czasem lepsze od rejestracji oświadczenia

Procedura uzyskania zezwolenia na pracę jest czasochłonna. Jednak cudzoziemiec z państwa trzeciego uniknie późniejszych problemów związanych z oczekiwaniem na wydanie zezwolenia jednolitego czy Niebieskiej karty.

Przyjazd, a następnie pobyt i praca w Polsce cudzoziemca – obywatela państw spoza UE/EOG/Szwajcarii – może się odbywać w ramach różnych ścieżek imigracyjnych. W zależności od scenariusza relokacji inny będzie też okres liczony od rekrutacji cudzoziemca do rozpoczęcia przez niego pracy w Polsce. Jednak wybrany wariant wpłynie też na dostępne dla cudzoziemca na późniejszym etapie – już po przyjedzie do Polski – opcje legalizacji dalszego pobytu i pracy.

W tym artykule przenalizujemy przypadek cudzoziemca, który przebywa za granicą i nie ma dostępu do polskiego rynku pracy, tj. nie jest zwolniony z obowiązku posiadania zezwolenia na pracę. Zazwyczaj najlepszym rozwiązaniem jest wówczas wystąpienie przez pracodawcę o wydanie zezwolenia na pracę, na podstawie którego cudzoziemiec będzie wnioskował o wizę w swoim kraju macierzystym (chyba że jest on uprawniony do ruchu bezwizowego).

W przypadku obywateli Ukrainy, Rosji, Białorusi, Mołdawii, Gruzji i Armenii zezwolenie na pracę może zostać zastąpione oświadczeniem o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi (z wyjątkami dotyczącymi pracy sezonowej).

Powszechnie uważa się, że „ścieżka oświadczeniowa" jest szybsza i tym samym lepsza. Jednak nie jest tak w każdym przypadku. Czasami zarówno dla pracodawcy, jak i dla pracownika lepsza jest „ścieżka zezwoleniowa".

Zwykle szybsza ścieżka...