Świat niewyobrażalnego przepychu

źródło: Fine Art Images/East News

Jeden z najsławniejszych obrazów tamtego okresu, miniatura namalowana przez Bichitra przedstawia cesarza Dźahangira siedzącego na tronie z aureolą majestatu. Cesarz trzyma w ręce Koran i podaje go sufiemu. W lewym dolnym rogu, tylko trochę wyżej od autoportretu Bichitra, pokazany został król Anglii Jakub I, pierwszy król z dynastii Stuartów. Sportretowany został z kwaśną miną w sposób, w który ukazywano w mogolskich miniaturach mniej ważne postacie

źródło: materiały prasowe

Mogołowie w niecały tydzień idealnie skopiowali królewską karetę, prezent od Anglików, tak by cesarzowa Nur Dźahan miała własny pojazd.

Dwudziestego ósmego sierpnia 1608 roku kapitan Wil­liam Hawkins, nieokrzesany wilk morski, w trakcie trzeciej wyprawy rzucił kotwicę „Hectora" u wybrzeży Suratu i w ten sposób stał się pierwszym dowódcą statku Brytyj­skiej Kompanii Wschodnioindyjskiej, który postawił stopę na indyjskiej ziemi.

Indie liczyły w tamtym czasie 150 milionów mieszkań­ców – około jednej piątej ludzi na świecie – i wytwarzały mniej więcej jedną czwartą produkcji światowej; w rzeczy samej były przemysłowym potentatem i światowym lide­rem w produkcji tekstyliów. Nie bez powodu wiele angiel­skich słów łączących się z tkalnictwem – chintz [perkal], calico [surówka bawełniana], shawl [szal, chusta], pyjamas [piżama], khaki, dungarees [drelichy], cummerbund [szeroki pas, szarfa], taffetas [tafta] − ma hinduskie pochodzenie. Indie miały bez wątpienia znacznie większy udział w świa­towym handlu niż jakikolwiek porównywalny region, a wpły­wy ich gospodarczej potęgi sięgały nawet Meksyku, którego wytwórcy tekstyliów przeżywali kryzys „deindustrializa­cji" z powodu importu indyjskich ubrań. W porównaniu z Indiami Anglia w tamtych czasach liczyła zaledwie pięć procent populacji subkontynentu i wytwarzała niecałe trzy procent światowej produkcji dóbr. Spora część indyj­skich zysków trafiała do mogolskiego kasjera...